Vaak krijg ik de vraag “waar komt de naam Marrondale vandaan?” en dat zal ik hier vertellen.
Heel lang geleden, begin jaren ’90, startte ik met het fokken van New Forest pony’s. Dat heb ik voornamelijk gedaan op onze boerderij in Denemarken. In de New Forest fokkerij is het gebruikelijk om veulens te voorzien van een stalnaam. Wij hadden op ons erf prachtige oude kastanjebomen staan. Het frans voor kastanje is marron en de eerste drie letter van mijn (franse) voornaam zijn ook mar, de eerste drie letters van de voornaam van mijn toenmalige echtgenoot waren ron, dus dat is de verklaring voor het stukje marron. Achter de boerderij lag het land een stuk lager, vroeger was daar de zee. Het laagland leende zich voor het achtervoegsel “dale”. Zo werd de naam Marrondale de stalnaam voor de New Forest fokkerij.
Naast het fokken van New Forest pony’s, ben ik ook met teckels gaan fokken en later ook met stabijtjes. Het was voor mij logisch om de stalnaam voor de pony’s ook voor de honden te gaan gebruiken en nu ik ook ijslanders heb, heb ik ook voor hen deze naam (frá Marrondale) in gebruik.
In de jaren op de boerderij in Denemarken ben ik naast het fokken van New Forest pony’s en Trakehners begonnen met het fokken van ruwharige teckels en iets later ook met het fokken van stabijhounen. We hadden op de boerderij een kruising stabij/bordercollie lopen als erfhond en toen zij oud werd hebben we een echte stabij met stamboom gekocht, die de start werd van de stabijfokkerij.
Ik had het geluk dat ik vlakbij twee doorgewinterde teckelfoksters woonde. De één fokte kortharen en ruwharen en was de voormalige voorzitster van de deense teckel club. De andere was fokster en keurmeester van langharen. Deze twee dames hebben me de ins en outs geleerd van het fokken en het leren kijken naar een teckel. Ik ben ze eeuwig dankbaar. Hun wijze lessen hebben me veel goeds gebracht.
In 2010 ben ik terug naar Nederland verhuisd en heb in die periode mijn paarden- en hondenbestand moeten minimaliseren. Eenmaal weer gesetteld kon ik de fokkerij langzaam weer oppakken en ik kijk terug op prachtige jaren met een in mijn ogen succesvolle fokkerij.
Bij de ruwhaar standaard teckels heb ik inmiddels mijn 9e generatie gefokt en mooie resultaten behaald in zowel de fokkerij als op shows. Bij de stabijtjes heb ik nu 6 generaties gefokt met meerdere generaties kampioenen aaneengesloten op een rij.
Ik hoop de tendens nog enkele jaren voort te kunnen zetten.