Vaak krijg ik de vraag “waar komt de naam Marrondale vandaan?” en dat zal ik hier vertellen.
Heel lang geleden, begin jaren ’90, startte ik met het fokken van New Forest pony’s. Dat heb ik voornamelijk gedaan op onze boerderij in Denemarken. In de New Forest fokkerij is het gebruikelijk om veulens te voorzien van een stalnaam. Wij hadden op ons erf prachtige oude kastanjebomen staan. Het frans voor kastanje is marron en de eerste drie letters van mijn (franse) voornaam zijn ook mar, de eerste drie letters van de voornaam van mijn toenmalige echtgenoot waren ron, dus dat is de verklaring voor het stukje marron. Achter de boerderij lag het land een stuk lager, vroeger was daar de zee. Het laagland leende zich voor het achtervoegsel “dale”. Zo werd de naam Marrondale de stalnaam voor de New Forest fokkerij.
Naast het fokken van New Forest pony’s, ben ik ook met teckels gaan fokken en later ook met stabijtjes. Het was voor mij logisch om de stalnaam voor de pony’s ook voor de honden te gaan gebruiken en nu ik ook ijslanders heb, heb ik ook voor hen deze naam (frá Marrondale) in gebruik.
Mijn eerste teckel kocht ik in 1995. Dat was Anisette Amber van de Mibaf’s Hoeve. Later kwam daar Etienne van de Mibaf’s Hoeve bij. Ik had het geluk dat in Brovst waar ik woonde, twee doorgewinterde teckelfokkers woonden. De één fokte zowel kortharen als ruwharen en was de voormalige voorzitter van de deense teckel club. De andere was fokster en keurmeester van langharen. Deze twee dames hebben me de ins en outs geleerd van het fokken en het leren kijken naar een teckel. Ik ben ze eeuwig dankbaar. Hun wijze lessen hebben me veel goeds gebracht.
We hadden op de boerderij een kruising stabij/bordercollie lopen als erfhond en toen zij oud werd hebben we een stabij met stamboom gekocht, die de start werd van de stabijfokkerij.
In 2010 ben ik terug naar Nederland verhuisd en heb in die periode mijn paarden- en hondenbestand moeten minimaliseren. Eenmaal gesetteld kon ik de fokkerij langzaam weer oppakken en kijk ik terug op prachtige jaren met een in mijn ogen succesvolle fokkerij.
Bij de Dashond ruwhaar heb ik inmiddels mijn 10e generatie gefokt en mooie resultaten behaald in zowel de fokkerij als op shows. Bij de Stabijhoun heb ik nu 6 generaties gefokt met meerdere generaties kampioenen aaneengesloten op een rij.
Ik hoop deze tendens nog enkele jaren voort te kunnen zetten.